21.3.16

HOLY LAND

Η απόφαση γι αυτό το ταξίδι πάρθηκε ξαφνικά...
Βρισκόμαστε στη Λεμεσό και ενώ είχαμε 
άλλες 5 ημέρες στη διάθεσή μας, 
μάθαμε για τη 3ημερη επίσκεψη στους Αγίους Τόπους.
 Μέσα σε μια ώρα είχαμε κλείσει τηλεφωνικά θέση 
και είχαμε πακετάρει τα απαραίτητα ....
Από τη Λεμεσό μας παρέλαβε το κρουαζερόπλοιο SALAMIS GLORY .
΄Ολη τη νύχτα εν πλώ και το ξημέρωμα 
μας βρήκε στη Χάιφα,μια πόλη που αποτελεί 
την πύλη προς τους Άγιους Τόπους.
Σε όποιο σημείο της πόλης κι αν βρίσκεστε, 
θα έχετε μια καταπληκτική θέα – από τις παραλίες 
και τον καμπύλο κόλπο μέχρι τα δάση του όρους Κάρμηλου.
Περνάμε απο τις πόλεις Νετάνια και Χερτζίλια.
Φτάνουμε στο Τελ Αβίβ 
(στα Εβραϊκά 'Ανοιξιάτικος Λόφος') 
παραθαλάσσια πόλη του Ισραήλ 
και η πρώτη πρωτεύουσά του, όταν ιδρύθηκε το κράτος.
Τα εντυπωσιακά τεράστια και πολύ μοντέρνα κτίρια 
μας εντυπωσιάζουν.
 Η επίσημη ονομασία της είναι Τελ Αβιβ -Γιάφα
 SOS Οι περισσότερες χώρες,συμπεριλαμβανομενων
 των ΗΠΑ και της Ελλάδας, διατηρούν 
εδώ τις πρεσβείες τους 
καθώς δεν αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ 
ως πρωτεύουσα του κράτους έως ότου ξεκαθαριστεί 
το καθεστώς της καθώς διεκδικείται απο τος Παλαιστίνιους.
Φτάνουμε στην Ιερουσαλήμ και περπατάμε κατά μήκος των τειχών.
Τα τείχη που ύψωσε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής 
έμελλε να οριοθετήσουν την παλιά πόλη,
 η οποία από τις αρχές του 19ου αιώνα 
χωρίζεται σε τέσσερις συνοικίες -την Εβραϊκή, 
τη Μουσουλμανική, τη Χριστιανική και την Αρμένικη.
Δυστυχώς η πόλη είναι μερικώς διχοτομημένη 
και βαριά στρατοκρατούμενη.

Mπαίνοντας στην Ιερουσαλήμ από την πύλη του Ηρώδη
 περπατάμε στην Via Dolorosa (Οδό του Μαρτυρίου).
Στα στενά σοκάκια souks γίνεται χαμός,
    από κόσμο, φωνές,πιεστικούς πωλητές
 αλλά δεν μας αφήνουν ούτε να κοντοσταθούμε πουθενα
....ο ξεναγός πολύ αυστηρός συνεχώς φωνάζει
"μη σταματάτε μη σταματάτε "
 Συχνά γνωρίζουν μερικές ελληνικές φράσεις
- λόγω του πυκνού θρησκευτικού τουρισμού από την Ελλάδα.
Υπάρχουν άνθρωποι που σέρνουν πραγματικούς ξύλινους
σταυρούς μπροστά μας.
Σέβομαι την προσπάθειά τους και την πίστη τους,
αλλά πραγματικά όλο αυτό σε συνδυασμό
με τον πολύ κόσμο που κατεβαίνει 
από την αντίθετη κατευθυνση είναι τραγικό 
επικρατεί το αδιαχώρητο.
Επιπλέον αφόρητη ζέστη, έντονες μυρωδιές μπαχαρικών
και όχι μόνο...ατμόσφαιρα αποπνιχτική.
Τα συναισθήματα ανάμεικτα...συγκίνηση 
μεγάλη συγκίνηση κάθε φορά που ο ξεναγός μας 
επισημαίνει μια στάση του Ιησού,
αλλά έφτασα στα όρια της λιποθυμίας.
Φτάνουμε στον Ναό της Αναστάσεως. 
Είναι κτισμένος στον λόφο του Γολγοθά
 εκεί όπου σύμφωνα με τις Γραφές έγιναν η Σταύρωση,
 η Ταφή και η Ανάσταση του Χριστού.
 Μόνο τρεις εκκλησίες, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο,
 το Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών 
και το Αρμένικο Πατριαρχείο, 
έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στο κτίριο
 και στα προσκυνήματά του.
SOS Κάθε τμήμα του ναού ανήκει 
σε διαφορετική χριστιανική εκκλησία: 
στους καθολικούς, στους ρώσους ορθοδόξους, 
στους φραγκισκανούς,καμιά δεκαριά το σύνολο.
Ο Πανάγιος Τάφος,το ιερότερο σημείο του, 
ανήκει στο ελληνικό Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ.
Διασχίζουμε το προαύλιο του Ναού και νιώθω ανακουφισμένη.
Επιτέλους αέρας και φως!
Όλοι κοντοστεκόμαστε  και κοιτάμε την κολόνα 
στην αριστερή πλευρά της πόρτας.
Μια μεγάλη σχισμή που ξεκινάει περίπου
 από τη μέση και φτάνει μέχρι τη βάση της.
Ο ξεναγός μας λέει για το θαύμα που κατά την παράδοση
 έγινε στα τέλη του 16ου αιώνα. 
Οταν ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουράτ Γ΄ δωροδοκήθηκε
 και παραχώρησε στους Αρμένιους 
το δικαίωμα Αφής του Αγίου Φωτός που είχαν οι ελληνορθόδοξοι,
 ο Ελληνας Πατριάρχης και οι ορθόδοξοι πιστοί 
διώχθηκαν από το Ναό και προσευχήθηκαν 
μπροστά από την πόρτα του. 
Ξαφνικά η κολόνα σχίσθηκε και από μέσα της αναπήδησε η φλόγα. 
Τότε ο ιμάμης του γειτονικού Τζαμιού 
είδε το θαύμα και ομολόγησε 
πως η πίστη των Ελλήνων είναι η αληθινή.
 Aνεβαίνουμε την απότομη σκάλα που οδηγεί στον Γολγοθά.
 Πού είναι όμως ο Γολγοθάς;
 Μην περιμένετε να δείτε κάποιο λόφο όπως και εγώ.
  Το μόνο που απομένει από αυτόν είναι ένας βράχος
 καδραρισμένος πίσω από ένα τζάμι 
εντός του Ναού της Αναστάσεως..
Πολλοί προσπαθούν να ανέβουν γονατιστοί
και αυτό με ανατριχιάζει...
Κατεβαίνοντας προσκυνάμε στο σημείο της Αποκαθήλωσης
που αναβλύζει μύρο.
Κάποιοι βρέχουν μαντήλια, αρκούμαι στο να 
αγγίξω με τις άκρες των δακτύλων μου.
Μέσα στο Ναό επικρατεί ενας χαμός.
Ιερωμένοι διαφόρων εκκλησιών, μιλούν δυνατά
χειρονομούν, τρέχουν πάνω κάτω...
Μου έκαναν πολύ κακή εντύπωση.
Αντίθετα οι πιστοί είναι σιωπηλοί 
κρατούν κεριά και περιμένουν υπομονετικά
την σειρά τους να προσκυνήσουν.
Ολοι δακρύζουμε στον Πανάγιο Τάφο..... 
Μέσος όρος αναμονής 3-4 ώρες μας λένε.
 Ακούμε τον ξεναγό να μιλά ελληνικά 
με τον αρχιμανδρίτη στην είσοδο(!!!!)
περνάμε μετά απο 1.30 ώρα
Συνεχίζουμε στον Εβραικό Τομέα.
Καταλήγουμε στο Τείχος των Δακρύων. 
Αριστερά οι άντρες και δεξιά οι γυναίκες.
Παρατηρώ πολύ ώρα το πλήθος
των ανθρώπων που προσεύχονται,
 άλλοι σιωπηλοί και άλλοι φωναχτά.
Ακόμη και μικρά παιδιά απόλυτα συγκεντρωμένα
το θέαμα είναι πολύ εντυπωσιακό.
Βάζουν χαρτάκια μέσα στις σχισμές του τείχους.
Ρωτάω γιατί το κάνουν και μαθαίνω 
πως αυτές είναι οι προσευχές τους
και πιστεύουν πως θα πραγματοποιηθούν.
Βλέπω Εβραίους όλων των ηλικιών με μαύρα ρούχα
και μαύρα καπέλα και τα χαρακτηριστικά κοτσιδάκια.
Θαρρώ λέγονται Χαρεντίμ...
Στεναχωριέμαι που δεν ξέρω πολλά για τη θρησκεία τους,
το τρόπο ζωής τους, τα ρούχα που φορούν...
Ανάμεσά τους και πολλοί με Κιππά (κάλυμμα κεφαλιού)
και απλά καθημερινά ρούχα.
Σε τι διαφέρουν μεταξυ τους άραγε?
Βγάζω κάποιες φωτό και ύστερα αισθάνομαι
άσχημα...είναι η δική τους ιερή στιγμή δεν πρέπει.

Συνεχίζουμε στον Μουσουλμανικό τομέα.
Στον εντυπωσιακό Θόλο του Βράχου
Είναι εντυπωσιακό και διακρίνεται από πολλές μεριές της πόλης.
Είναι εμπνευσμένος από τον ναό της Αναστάσεως
και είναι από τα παλαιότερα κτίσματα 
Ισλαμικής Αρχιτεκτονικής.
Έχει οκτάγωνο σχήμα και χρυσό θόλο στη μέση.
 Είναι επενδεδυμένος με πλακάκια που λέγεται
πως διέταξε ο Σουλειμάν ο Μεγαλοπρεπής.
Ο δε θόλος ανακαινίστηκε με έξοδα του βασιλιά
της Ιορδανίας Χουσείν και οφείλει
την εντυπωσιακή λάμψη του στα 80 κιλά χρυσό που χρειάστηκαν.
Δυστυχώς δεν επιτρέπονται οι επισκέψεις στο εσωτερικό.
Φεύγοντας απο την Ιερουσαλήμ σταματάμε για προσκύνημα 
στον κήπο της Γεσθημανής 
και τον τάφο της Παναγίας.
Φτάνουμε στην Βηθλεέμ
Στην Βηθλεέμ επισκεπτόμαστε το Ναό της Γεννήσεως
 και προσκυνάμε στο σπήλαιο που γεννήθηκε ο Χριστός.
Κάτω απο τον καθολικό ναό της γέννησης, 
όπου οι προσκυνητές κατεβαίνουν 
από δύο σκάλες με 13 σκαλοπάτια.
Βγαίνοντας απο το Ναό  ακούγεται ο μουεζίνης 
που καλεί τους πιστούς να προσευχηθούν 
στα τζαμιά του μουσουλμανικού τομέα της Παλαιάς Πόλης.
Ταξίδι στους Αγίους Τόπους ...
Μια εμπειρία ζωής που απλώς πρέπει να τη ζήσεις.
Από μόνο του το γεγονός ότι πατάς εκεί που
πατούσαν ο Χριστός και η Παναγία φτάνει..
Για κάποιους είναι ταξίδι "όνειρο ζωής".
Προσωπικά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ 
μέχρι τη στιγμή που το αποφάσισα...
Δεν το μετάνιωσα  στιγμή.
Πραγματικά θα το θυμάμαι για πάντα.